Poradnie

Proktologia to dział medycyny, w ramach której rozpoznaje się oraz leczy choroby końcowego odcinka przewodu pokarmowego: odbytu, odbytnicy oraz okolicy odbytu. Dla wielu pacjentów wizyta u proktologa może wydawać się krępująca, ale należy pamiętać, że te części ciała są nam niezbędne do prawidłowego funkcjonowania.   Zapraszamy do naszej poradni proktologicznej! Istnieje wiele objawów które powinny skłonić do wizyty u proktologa. Zaliczają się do nich przewlekłe zaparcia lub biegunki, stałe uczucie wzdęcia, obecność śluzu lub  krwi w kale, nadmierna produkcja gazów, bóle odbytu, uczucie niepełnego wypróżnienia, bóle brzucha o nieokreślonym pochodzeniu, świąd lub pieczenie. Szczególnie ważną rolę spełniają zwieracze odbytu. Dla niektórych pacjentów zwrócenie się do proktologa może być krępujące, warto pamiętać, że lekarz nie jest od tego, by jak kolwiek oceniać pacjenta i jego styl życia. Specjaliści z zakresu proktologii w Agamed zajmują się diagnostyką oraz leczeniem między innymi takich schorzeń jak:

• hemoroidy
• kłykciny kończyste
• szczelina odbytu
• zespoły bólowe odbytu
• fałdy brzeżne
• przetoki odbytu i okołoodbytnicze
• zatoka włosowa
• ropień odbytu
• rak jelita grubego
• choroba Crohna

Regularne konsultacje proktologiczne są wskazane również profilaktycznie osobą obciążonym rodzinnie rakiem jelita grubego. W Agamed dajemy pacjentom możliwość wykonania rektoskopii (badanie endoskopowe odbytnicy), nasi specjaliści przeprowadzają zabiegi ambulatoryjne nacinania zakrzepów okołoodbytniczych jak również gumkowania, większe zabiegi proktologiczne przeprowadzane są na bloku operacyjnym. Wczesna diagnostyka zmian okolic odbytu pozwala na czas wychwycić choroby tej części naszego ciała i skutecznie je leczyć. Konsultacje proktologiczne, wszystkie badania i procedury lecznicze odbywają się z poszanowaniem godności i intymności pacjenta. Zapewniamy pełną dyskrecję i miłą atmosferę!

Gastroskopia

Gastroskopia polega na wprowadzeniu przez nos lub usta endoskopu, czyli urządzenia pozwalającego zobaczyć wnętrze przełyku, żołądka i dwunastnicy.

Podstawową przesłanką do przeprowadzenia gastroskopii jest podejrzenie którejś z wymienionych wcześniej nieprawidłowości, powzięte na podstawie często nawracających lub długo utrzymujących się objawów takich jak:

• zgaga,
• problemy z przełykaniem,
• bóle brzucha,
• nudności,
• wymioty,
• uciążliwe odbijanie,
• nieprzyjemne uczucie pełności, szczególnie po posiłku,
• zaburzenia łaknienia.

Niezależnie od tego, jakie znieczulenie ma być zastosowane, przygotowując się do gastroskopii, pamiętać trzeba o tym, aby:

• przez co najmniej 6-8 godzin przed badaniem nic nie jeść – ostatni posiłek powinien zaś być lekkostrawny;
• na 4-6 godziny przed badaniem zaprzestać przyjmowania płynów, palenia papierosów i żucia gumy;
• tuż przed badaniem usunąć z jamy ustnej ruchome protezy, kolczyki itp.

Być może trzeba będzie także odstawić niektóre leki (np. te przeciwkrzepliwe, aspirynę, insulinę czy mogące wpływać na wynik badania inhibitory pompy protonowej). Należy to oczywiście zrobić w porozumieniu z lekarzem.

Niezbędne dokumenty:

• aktualne wyniki badań krwi w razie znieczulenie ogólnego;
•  wyniki dotychczasowych badań dotyczących układu pokarmowego – o ile je wykonano;
• karty informacyjne i wypisy ze szpitala po ewentualnych zabiegach operacyjnych w obrębie jamy brzusznej.

Kolonoskopia 

Kolonoskopia to badanie dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Polega na oglądaniu wnętrza jelita grubego. Przeprowadza się je z użyciem specjalnego sprzętu zwanego kolonoskopem. Rejestrowany obraz jest przesyłany na monitor. W czasie kolonoskopii można pobrać wycinek błony śluzowej jelita grubego (tzw. biopsję), który przekazuje się do badania histopatologicznego. Możliwe jest również przeprowadzenie drobnych zabiegów – usunięcia polipów zwiększających ryzyko raka jelita grubego, poszerzenia zwężeń jelitowych czy zatamowania krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Stąd wyróżnia się dwa rodzaje kolonoskopii – diagnostyczną i terapeutyczną, w której czasie wykonuje się zabiegi.

Wśród wskazań do kolonoskopii diagnostycznej wyróżnia się m.in.:

• podejrzenie polipów, choroby nowotworowej jelita grubego,
• podejrzenie zaburzeń wchłaniania,
• podejrzenie nieswoistego zapalenia jelit – wrzodziejącego zapalenie jelita grubego czy choroby Leśniowskiego-Crohna,
• nasiloną biegunkę o niejasnej etiologii,
• nagły, niewyjaśniony innymi przyczynami spadek masy ciała,
• niedokrwistość (anemia) z niedoboru żelaza o niewyjaśnionej przyczynie.

Należy pamiętać, że kolonoskopia to badanie o charakterze przesiewowym, przeprowadzane wśród ogółu populacji po 50. roku życia w ramach profilaktyki raka jelita grubego.

Niezbędne dokumenty:

• aktualne wyniki badań krwi w razie znieczulenie ogólnego;
•  wyniki dotychczasowych badań dotyczących układu pokarmowego – o ile je wykonano;
• karty informacyjne i wypisy ze szpitala po ewentualnych zabiegach operacyjnych w obrębie jamy brzusznej.

Jak wygląda przygotowanie do kolonoskopii?

Kolonoskopia wymaga od pacjenta specjalnego przygotowania, które wpływa na jakość badania, zmniejsza ryzyko powikłań i przeoczenia nieprawidłowych zmian w jelicie.  Aby badanie było miarodajne, konieczne jest oczyszczenie jelita grubego z treści pokarmowej.

7 dni przed badaniem: Po konsultacji z lekarzem pacjent powinien odstawić preparaty żelaza. Osoby zażywające leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna, acenokumarol, dabigatran, rywaroksaban) lub przeciwpłytkowe (np. kwas acetylosalicylowy, klopidogrel) powinny skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

3 dni przed badaniem: Przez 3 dni pacjent powinien stosować dietę ubogoresztkową (z małą zawartością błonnika). Należy unikać surowych owoców i warzyw (szczególnie zawierających pestki, takich jak kiwi, ogórki, maliny, winogrona, pomidory, truskawki, porzeczki), przetworów z nich wykonanych, a także pieczywa z ziarnami. Poza tym warto zrezygnować z produktów o intensywnie czerwonym zabarwieniu, jak buraki, ponieważ mogą one utrudniać ocenę śluzówki jelita.

W przeddzień badania: Można zjeść lekkostrawne ubogoresztkowe śniadanie, np. kisiel, a na obiad zupę typu krem albo przecedzony bulion. Po godz. 15.00 nie wolno jeść żadnych posiłków, można tylko pić klarowne płyny, np. wodę niegazowaną, kompot bez owoców. Dieta płynna jest ważna zwłaszcza w przypadku pacjentów z zaparciami. Dzień przed badaniem, w godzinach popołudniowych, należy rozpocząć stosowanie doustnych środków przeczyszczających w postaci roztworu do picia. Trzeba przyjmować je w dawce i z częstotliwością zgodną z zaleceniami opisanymi w ulotce preparatu.

W dniu badania: Nie można nic jeść. Należy stosować leki przeczyszczające zgodnie z ulotką. Na 2 godziny przed kolonoskopią nie można pić. Jeśli badanie będzie w znieczuleniu, to należy zrezygnować z picia już 6 godzin wcześniej.

USG – zastosowanie ultradźwięków do badania i obrazowania tkanek w medycynie i weterynarii. Ultrasonografia jest nieinwazyjną, atraumatyczną metodą diagnostyki obrazowej, pozwalającą na uzyskanie obrazu przekroju badanego obiektu. Charakteryzuje się dużą dokładnością: umożliwia wykrywanie w narządach nawet bardzo małych zmian (od 0,1 mm). USG Transrektalne pozwala na obrazowanie dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Głowicę o kilkunastu centymetrach z kapturkiem napełnionym wodą wprowadza się do odbytu. Gumowy kapturek sprawia, że głowica ma lepszy kontakt z badaną ścianą narządu, co powoduje, że obraz jest dokładniejszy. Przed badaniem USG końcowego odcinka jelita grubego istnieje potrzeba wykonania głębokiej lewatywy. USG Dopplerowskie pomaga ustalić, czy przepływ krwi w naczyniach i w sercu jest prawidłowy. Badanie dopplerowskie pozwala na ocenę prędkości oraz kierunku przepływu krwi w naczyniach, dzięki falom ultradźwiękowym odbitym od krwinek. Przez wykonanie zabiegu dopplerowskiego możemy dowiedzieć się, czy nie grożą nam zaburzenia przepływu krwi. Jako metoda całkowicie nieinwazyjna ten rodzaj USG jest obecnie najpopularniejszym typem badania naczyń pozwalającym na dokładną ocenę zmian w zdecydowanej większości przypadków. USG stawów i aparatu więzadłowego – badanie ultrasonograficzne umożliwia także ocenę kostnienia i stosunków anatomicznych stawów biodrowych u małych pacjentów. Pozwala to na wcześniejsze wykrycie wszelkich nieprawidłowości.

Gastroenterolog to lekarz, który zajmuje się układem pokarmowym i chorobami z nim związanymi. Są to choroby żołądka, jelit, przełyku, wątroby, dróg żółciowych i trzustki. Do chorób leczonych przez gastrologa należą niezbyt groźne choroby, m.in. zgaga, wrzody, niestrawność, ale także poważne choroby takie jak nowotwory oraz przewlekłe choroby jelit.

Wizyta u gastroenterologa jest niezbędna, jeśli pacjent odczuwa niepokojące dolegliwości. Bóle żołądka i wzdęcia, z pozoru niegroźne, mogą w przyszłości powodować poważne konsekwencje, dlatego warto zgłosić się z nimi na wizytę . Interwencja lekarza może być wymagana także w przypadku odczuwania pieczenia w przełyku, bólów wątroby, mdłości, zaparć lub biegunek, uczucia pełności, odbijania, problemów z przełykaniem czy utraty apetytu. Konsultacja z lekarzem jest także niezbędna, jeśli pacjent zauważy śluz lub krew w stolcu i nagły, niewyjaśniony spadek wagi.

Gastroenterolog leczy choroby związane z układem pokarmowym. Niekiedy są to niegroźne dolegliwości jak niestrawność, zgaga czy wrzody żołądka i dwunastnicy. Częściej jednak do gastroenterologa zgłaszają się pacjenci z chorobą refluksową, zespołem jelita drażliwego, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, chorobą Leśniowskiego-Crohna , zakażeniem Helicobakter pylori, zapaleniami żołądka, kamicą żółciową, zapaleniami dróg żółciowych lub zapaleniem trzustki. Czasem gastroenterolog zajmuje się diagnozą schorzeń, które wymagają konsultacji lekarzy innych specjalizacji: onkologa lub chirurga. Należą do nich: zapalenie wyrostka robaczkowego, nowotwór żołądka, rak jelita grubego, jelita cienkiego, trzustki lub wątroby.

Poradnia kardiologiczna zajmuje się rozpoznawaniem i leczeniem chorób układu sercowo-naczyniowego. Diagnozuje i leczy wrodzone oraz nabyte wady serca, chorobę wieńcową, niewydolność serca, arytmię, nadciśnienie tętnicze czy inne, np. wynikające z wieku, choroby układu krążenia. Poradnia kardiologiczna zapewnia też dostęp do specjalistycznych badań laboratoryjnych oraz zaawansowanej diagnostyki.

Jakie schorzenia leczy się w poradni kardiologicznej?

• wrodzone i nabyte wady serca,
• choroby serca,
• choroby układu krążenia,
• choroby osierdzia,
• niewydolność serca,
• arytmię,
• chorobę wieńcową,
• nadciśnienie tętnicze,
• migotanie przedsionków,
• zapalenie mięśnia sercowego, osierdzia i wsierdzia,
• zespoły omdleniowe,
• kardiomiopatie,
• zaburzenia przewodnictwa,
• choroby układu krążenia związane z wiekiem.

Blokada nerwu jest jednym z rodzajów znieczulenia i wykonuje się ją podobnymi środkami farmakologicznymi.

Blokada obwodowa jest znieczuleniem bezpiecznym, niemniej wymaga od anestezjologa umiejętności technicznych, doświadczenia i znajomości anatomii.

W jej trakcie pacjent pozostaje przytomny, ale czucie oraz ruchomość w znieczulonej części ciała jest zniesione.

Mechanizm ich działania polega na zahamowaniu transportu jonów (głównie sodu) w poprzek błony komórkowej neuronów, skutkiem czego jest stabilizacja zarówno samej błony komórkowej, jak i jej potencjału.

Taki mechanizm działania sprawia, że środki znieczulenia miejscowego stosowane w blokadach, odwracalnie hamują powstawanie i przekazywanie impulsów w nerwach obwodowych. Znieczulenie trwa tak długo, jak długo podany lek nie zostanie rozłożony przez organizm.

Opis poradni neurochirurgicznej.

Poradnia chirurgii ogólnej specjalizuje się w wykonywaniu specjalistycznych zabiegów z zakresu małej chirurgii między innymi takich jak, usuwanie zmian skóry: guzków skóry, torbieli, brodawek, kaszaków, zmian błon śluzowych oraz tkanek miękkich wraz z diagnostyką, która opiera się na wykonaniu badania histopatologicznego.

Poradnia neurologiczna zajmuje się diagnostyką i leczeniem chorób układu nerwowego takich jak zaburzenia pamięci, stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona, bóle głowy, migrena, choroby nerwowo-mięśniowe, padaczki, schorzenia kręgosłupa, zespoły bólowe oraz inne schorzenia neurologiczne.

Interna, czyli choroby wewnętrzne to najszersza specjalizacja medycyny zajmująca się chorobami układów i narządów człowieka. Lekarz internista, znany również jako lekarz chorób wewnętrznych, zajmuje się całym procesem leczenia pacjenta, zaczynając od profilaktyki, przez dokładne wywiady i badanie pacjenta, jego leczenie, rehabilitację oraz kontrolę stanu zdrowia.

Ortopeda zajmuje się schorzeniami dotyczącymi całego szkieletu (z wyłączeniem czaszki), a także mięśni, stawów, więzadeł oraz naczyń i nerwów powiązanych z układem ruchu. W skład jego specjalizacji wchodzi również traumatologia zapewniająca pomoc w urazach takich jak złamania, zwichnięcia, skręcenia.

Nasza poradnia ortopedyczna to miejsce, w którym kompleksowo zadbamy o pacjenta i otoczymy go najlepszą opieką medyczną. Każdy przypadek konsultowany jest indywidualnie, a szczegółowy wywiad z pacjentem pozwala dobrać najlepszą formę leczenia. Pracują u nas sami wybitni specjaliści, którzy wyróżniają się empatią i zrozumieniem w stosunku do pacjentów. Przychodnia ortopedyczna diagnozuje i leczy nawet ciężkie przypadki, a wysokiej klasy sprzęt pozwala wykonać szczegółowe badania. Ortopeda może zlecić m.in. wykonanie RTG, USG, tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego w celu postawienia diagnozy, a także sprawdzenie postępów w leczeniu.

Nasza poradnia ortopedyczna oferuje kompleksowe usługi z zakresu diagnostyki i leczenia urazów kończyn, kręgosłupa i miednicy świadczone przez wysokiej klasy specjalistów. Skupiamy się na tym, aby wyeliminować przyczynę dolegliwości, a nie tylko doraźnie zminimalizować ból farmakoterapią. Ortopeda zawsze podejmuje decyzję o optymalnej metodzie leczenia na podstawie specyfiki schorzenia i indywidualnych predyspozycji pacjenta. Przychodnia ortopedyczna przyjmuje pacjentów, zapewniając jednocześnie najlepszą opiekę i pomoc medyczną.

Zajmuje się udzielaniem porad chorym skierowanym przez lekarzy rodzinnych lub z innych poradni specjalistycznych oraz oddziałów szpitalnych.

Poradnia świadczy usługi w zakresie:

• porady i konsultacje specjalistyczne w zakresie onkologii klinicznej i radioterapii onkologicznej
• kwalifikowanie i kierowanie chorych do leczenia specjalistycznego: chirurgii, chemioterapii, radioterapii, hormonoterapii i leczenia wspomagającego
• zlecanie wykonania badań diagnostycznych
• wystawianie skierowań na inne konsultacje specjalistyczne, leczenie szpitalne, uzdrowiskowe i rehabilitację
• wydawanie niezbędnych orzeczeń o stanie zdrowia w zakresie przewidzianym w ustawie